Warming-up voor Kerst

Religie is in Kenia erg belangrijk. Op elke hoek staat wel een kerk. Er is zelfs een ‘Amen- rotonde’, waaraan acht kerken gevestigd zijn. Als er geen kerk bij zit waar je je prettig voelt, start je gewoon je eigen kerk. Je hebt alleen papieren nodig van de overheid en een locatie. Om die reden zijn er heel veel kerken, maar volgens de pastoor nog steeds niet genoeg om in de behoefte van de mensen te kunnen voorzien.

De pastoor was al dagen bezig met de Kerstdienst en sprak er vol passie over. Bij wijze van integratie wilden we graag mee naar zijn dienst. Dat zorgde al voor enige opschudding in het huis; één van de personeelsleden, Mary, werd aan ons toegewezen om ons te begeleiden. We denken dat ze er slapeloze nachten van heeft gehad. Al helemaal, omdat Frank haar had wijsgemaakt dat hij in zijn zwemshort zou komen. Onze nacht was in ieder geval niet veel beter want Samuël was zo aan het dromen/huilen. Enigszins gebroken, trokken we ons beste ‘päkske’ aan.

De dienst begon al zingend en swingend in de gymzaal van een Universiteit. Die levendigheid vond Samuël erg gezellig. Dansend en klappend zat hij op mijn arm. Na een uur bewegen was het zweet uitgebroken en hadden we lamme armen. Maar Samuël gedroeg zich voorbeeldig. Het tweede uur dat volgde was inspirerend. De bijbel werd uitgelegd aan de hand van wonderlijke gebeurtenissen in het dagelijkse leven van een aantal kerkleden. De kern van de boodschap was empowerment en ’wie goed doet, goed ontmoet’. Hierbij moet je je voorstellen dat deze kerkgemeenschap bestaat uit merendeels arme, zwarte mensen met veel kinderen en zware banen van lange uren. Tenminste, als ze al een baan hebben. Sommigen met een crimineel verleden proberen via de kerk een uitweg te vinden uit deze negatieve spiraal. De pastoor praat ze moed in en probeert ze op een hoger niveau te tillen.

Het derde uur van de dienst voelden we ons al minder comfortabel. Samuël had het wel gezien en begon zijn autootje door de kerk te gooien. Het vierde uur waren we echt niet blij meer. Samuël moest iets eten, drinken en hoog nodig naar bed. Bovendien was de overtuigingskracht van de pastoor niet de manier voor ons; herhaling van de boodschap op steeds luidere toon. Na vier en half uur was de dienst voorbij en heel eerlijk gezegd; onze kerstgedachte was ver te zoeken. Met een moe, hangerig kind en zelf ook niet in goede conditie, wilden we zo snel mogelijk naar huis. Maar als gast van de pastoor en als enig wit stel, was het onmogelijk om er ongezien tussen uit te sneaken. Al helemaal omdat de pastoor ons nog aan een aantal ‘belangrijke mensen’ wilde voorstellen. Voel je de ‘marteling’?!

Vandaag, een dag later, kunnen we wel weer lachen om deze belevenis; Samuël heeft goed geslapen, er staat een Kerstboom in de woonkamer en het thuisfront belde dat we er een nichtje Maike bij hebben. Wij zijn helemaal opgewarmd voor de kerst… Ons kerstcadeau lacht ons toe. Een groter geluk kunnen we ons niet wensen. Al zou het heerlijk zijn om jullie nu even een persoonlijke kerstknuffel te kunnen geven. We missen jullie! We wensen jullie een heerlijke Kerst toe. Geniet!

Dikke zoenen van Frank, Elise en Samuël