No Problemo

Het duurde allemaal nogal lang voordat we eindelijk bij het weeshuis waren. Logistieke problemen bleek. Gelukkig viel ons eerste bezoekje heel erg mee. Samuël werd niet bang, moest niet huilen en wou ook zeker niet daar blijven. Hij ging lekker spelen met de kinderen en als er ook maar een verzorgster naar hem wees, liep hij snel naar mama.

Dat vond mama natuurlijk heel fijn. En toen de verzorgsters vertelden ze vonden dat hij hen wel heel erg snel vergeten was, kon moeders' dag niet meer stuk. Ze vertelden dat ze bij andere kinderen hadden ze meegemaakt dat deze huilend (bij hun eerste bezoekje) aan hun been hingen zodra de ouders aanstalten maakten om te vertrekken. Ook vonden ze dat hij enorm gegroeid was en dat hij veel praatte in vergelijking tot een maand geleden.

Alleen het wegen viel tegen. Toen Samuël bij ons kwam wonen, woog hij 10,5 kg. Nu woog hij 10,6 kg. Maar ik was blij dat ik erbij was; de weegschaal was onstabiel, Samuël was te groot (dus zette hij zich af met zijn voeten) en hij was heel wild om zich heen aan het maaien omdat de verzorgster hem aanraakte (hihi). Ik ga morgen wel ergens anders wegen, want ik weet zeker dat hij minimaal 11,5 kg weegt...

Om 18.00 uur weer thuis. Poeh, vermoeiende dag, maar het zit er weer op! Gelukkig komt er deze week ook nog een Guardian (bewaakt de belangen van het kind) bij ons langs om ons te controleren. We dachten in Nederland al flink onder de loep te zijn genomen, maar het gaat hier gewoon nog een half jaartje door...