Nairobi in 7 dagen

En hier zit ik (Mariken), ineens aan de andere kant van t blog ☺
Het lijkt van de zotte om voor 1 weekje ‘helemaal’ naar Kenia te vliegen… geen haar op m’n hoofd die hieraan heeft getwijfeld! Zodra ik hoorde dat Elise en haar Baggermannen nog iets langer gingen blijven dan we allemaal hadden gehoopt, heb k dit plan voorgelegd…..en Elise antwoordde “ bijvoorbeeld de 1e week februari zou heel mooi zijn om samen ’n klein verjaardagsfeestje te vieren….” En hier ben ik!! Deze hele week is een onuitwisbare ervaring geworden; heel bijzonder om een stukje mee te maken van deze bijzondere tijd in ’t leven van Elise, en van Samuel en Caleb (terwijl Frank deze week nog in NL is). Ik voel me een bevoorrechte vriendin, want hoe mooi dit blog ook is, zelf hier zijn en het dagelijkse leven mee beleven is een heel ander ding! Eerst ‘keek’ ik vanaf de 1e rij naar de film van deze avontuurlijke familie, en nu heb k gewoon een bijrolletje te pakken ;-)
Zaterdag ochtend was ’t al puur geluk toen Samuel m’n slaapkamer binnen liep en zei dat ie ’t leuk vond om mij weer te zien! En dat geluk herhaalt zich elke dag aan de ontbijttafel, waarbij de heren volop kletsen en klaar (!!) wakker zijn.
Op de vrije zaterdag gingen we erop uit met z’n vieren, eerst naar de Kazuri fabriek waar aardewerk sieraden gemaakt worden door alleenstaande moeders; 1 van zovele mooie initiatieven waarmee de wereld een stukje mooier wordt, en waar Elise ons allemaal graag in laat delen (dus heb ik gedurende deze ene week 9 armbandjes en 5 kettingen gekocht….met liefde!) daarna belandden we in een speel/lounge tuin…een verzameling springkussens, fietsen/auto’s en schommels waar je heel Amsterdam op kan laten spelen, plus relaxte hangplekken voor geduldige papa’s en mama’s (en tantes).

Zondag ochtend reden we met “ taxi Daniel” door ’t Nairobi National Park op zoek naar Simba (Swahili voor leeuw)….niet gezien….treurig dat ik daardoor bijna de schoonheid van alle andere dieren over ’t hoofd zag; waanzinnig gevoel om –slecht 30min van de stad- een kudde van wel 60 buffels te zien….een hele giraffe family met z’n 8en, en een horde zebra’s…impala’s…het ging maar door! Logisch dat iedereen die ooit in Afrika is geweest, altijd weer terug wil! Die middag was ’t relaxen en spelen in de tuin samen met de buren, mooi hoe fijn ze hier met elkaar omgaan.

Maandag had deze nanny meteen de vuurdoop toen ik alleen met Caleb de wandeling naar school maakte, terwijl Elise & Samuel (tevergeefs bleek later) op pad gingen voor z’n Keniaanse paspoort. M’n nieuwe vriendje gaf me meteen een bizarre poepluier kado op de drempel van de klas…onder toezicht van de juffen stond ik daar ook nog ’s de lipjes van de schone luier kapot te trekken….!? Bijzonder opgelucht verliet ik het complex, waar de 1e aanblik niet onder doet voor een gemiddelde Benetton reclame; een prachtige mix van kindjes uit alle windstreken, en rieten huisjes afgewisseld met westers speelgerei.

Dinsdag werd bijzonder toen ik even meeging naar ’t weeshuis van Caleb om hem daar te laten wegen….ik had me vooraf niet gerealiseerd hoe die plek me zou kunnen raken…ontroerend om zoveel kleine kwetsbare hummels bij mekaar te zien, op dat moment allemaal slapend tijdens de middagbreak, hierdoor hadden alle verzorg(st)ers even pauze en werd Caleb hartelijk begroet terwijl hij moe als ie was, vrijwel geen respons gaf, mij leek dat nogal pijnlijk voor hun, integendeel allemaal reageerden ze heel liefdevol en dankbaar toen ze hoorden dat t volgende bezoek heel waarschijnlijk de laatste keer zou zijn voor z’n vertrek naar NL. Het werd me in 1 klap duidelijk dat deze mensen niets liever willen dan een kansrijke bestemming voor ieder kind dat ze verzorgen. Hechten/onthechten is daarbij voor hun geen thema, bewonderenswaardig.
Bewondering lijkt vooral mijn thema voor deze week;
Bewondering voor Elise hoe krachtig ze in deze wereld staat en meebuigt waar ’t nodig lijkt; kansen pakt waar ze kan, om te genieten, om iets bij te dragen, om te verbinden, om iets achter te laten, hier & nu in Nairobi, waar & wanneer dan ook in deze wereld.
Bewondering voor Samuel hoe hij plaats maakt voor Caleb, groeit als persoontje, de wereld om zich heen scherp in de gaten heeft en houdt, zich heel goed kan uitdrukken waarbij z’n hart op z’n tong ligt, bruist van energie van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds nog in bed, en boven alles hoe hij ‘deelt’ in de ruimste zin van dit woord!
Bewondering voor zoveel inspirerende mensen die deze week aan me voorgesteld zijn;
Christine de hulp in huize Baggermans die de hele dag met een liefdevol en vriendelijk gezicht geruisloos alles in orde maakt.
Daniel de taxi chauffeur die ons van hot naar haar rijdt, uitblinkt in geduld en rust, kan stil zijn zonder dat ’t ongemakkelijk voelt en altijd lief is voor de jongens.
Juf Ruth die met haar hele verschijning alles uitstraalt waar ’t leven in essentie over gaat; liefde, rust, tevredenheid, medeleven en dankbaarheid! Elke dag, de hele dag!
Maggie de gastvrouw bij Amani Ya Juu, een foundation die een breed scala aan producten maakt waarmee talloze vrouwen aan ’t werk kunnen en we eindelijk lokale producten zien met een goed verhaal die ook nog ’s bijzonder mooi afgewerkt zijn ;-).
Juf Agnes die naast het lesgeven ook samen met lokale dames sieraden maakt voor ‘Return to sender’ bij HEMA en ‘sieraden4life’ bij de Bijenkorf.
Father Joseph die gevangenen begeleidt zolang ze vast zitten, en ook daarna bij hun overgang naar de maatschappij waarin bij sommige gemeenschappen terugkeer niet mogelijk is na veroordeling.
En natuurlijk Frank die telkens weer dit intense leven achterlaat om in ’t veel te koude grijze NL geld te blijven verdienen zodat dit lekkere trio een onbezorgd leven heeft!!

Lieve mensen als er ooit nog een 3e wereldwonder aan dit gezin wordt toegevoegd, dan zou ik me alvast melden op de bezoekerslijst, want dit wil je niet meer missen!!