Lamu Love

Was het te danken aan de hogere Lamu sferen? Het paradijselijke aanzicht? De trots & authenticiteit van de lokale bevolking? Geen idee. Maar Lamu heeft een onuitwisbare indruk op ons gemaakt. En het is een heel mooi verjaardagsweekend geweest!

Liefde is alles
Na een spannende vlucht, met turbulentie, van Nairobi naar Lamu in een heel klein vliegtuigje, werden we opgewacht door Ali. Hij bracht ons met de speedboot naar de B&B van de Nederlandse Monika, getrouwd met de Keniaanse Banana. In Banana House kwamen we al snel tot rust in de exotische tuin met zwembad. Niet alleen in het huis vonden we veel ‘love’, ook in het dorp en bij het restaurant. Afkomstig van een groep vrouwen uit Lamu (‘Ali Lumu’). Zij maken schilderijen, kussens, riemen, tassen, sjaals ets met grote rode harten of dikke letters. Het mooie is, het klopt echt met de sfeer op Lamu.

Frank’s verjaardag
De jongens waren al vroeg uit de veren. Dus hadden we alle tijd om het bed te versieren. Frank mocht ‘uitslapen’ tot 6.30 uur. Toen was het tijd om te zingen en de cadeaus te overhandigen. Natuurlijk lag Frank er stralend bij ☺ want nu kon hij zijn verjaardag optimaal vieren (van heel vroeg tot heel laat). Dat hebben we ook gedaan. Inclusief verjaardagsactiviteiten (zie hieronder), een speciaal voor Frank gemaakte taart met kaarsjes en onder vocale begeleiding van de staff van Banana House (lief he). En toen de jongens eenmaal op bed lagen, hebben we in alle rust verse kreeft & gamba’s gegeten en uitgebreid getoast!

Historische stadswandeling door Lamu
De mensen van Lamu leven voornamelijk van landbouw en visserij. Pas sinds zo’n 30 jaar is daar toerisme bijgekomen. Het hele eiland bestaat uit 20000 inwoners. Zij zijn een mengelmoes van Arabieren, Portugezen en Kenianen. Tachtig procent is Moslim. De sfeer doet Marokkaans aan. De huizen zijn van binnen prachtig gestyled, maar aan de buitenkant zie je het niet. De straten zijn heel smal. Er is een auto op het eiland en een ezel ambulance. Logisch, want op het eiland leven zo’n 3000 ezels. Zij zijn de (vracht)auto’s , ambulances, limousines, bussen, motoren van het eiland. De mensen zijn ontzettend vriendelijk, open, trots en verre van opdringerig. Het voelt er veilig: geen compounds, elektrisch beveiligde hekken, waakhonden, bewakers etc.

Dhow bij zonsondergang
Frank, water en varen. Dat is een succesformule. Dus huurden we een Dhow (traditionele zeilboot van hout) om met z’n vieren bij zonsondergang te zeilen. De jongens vonden het prachtig. Samuel had onlangs zeilles gehad bij zeilschool Pean (Friesland) en stond vol zelfvertrouwen aan het roer. Terwijl wij ons best moesten doen om Caleb binnen boord te houden. Vanaf de boot hadden we goed zicht op de goudgele stranden met prachtige villa’s (die allemaal van buitenlanders zijn).

Ongerept strand
De volgende dag hebben we op het strand doorgebracht. We waren verbaast over de brede stranden, bijna geen mensen, geen vuil. Eerst hebben we een flinke strandwandeling gemaakt om ons daarna te installeren op het strand en in de zee te zwemmen. Caleb ging helemaal los: hij ging plat op het strand liggen met zijn hele lijf het zand voelen en proeven. Bij elke schelp stil staan, voelen en/of in zijn mond stoppen. De zee in rennen (zonder vleugels) en zich erin laten vallen etc.

Tot slot een belofte
Terwijl het in Nederland extreem warm was, regende het op onze laatste dag (zondag). Volgens de lokalen moesten we het zien als een zegen van boven want het had in geen weken geregend. Die zegen hebben we hard nodig want Frank heeft sinds 16 augustus niet meer gerookt! Ik vind het zo knap van hem dat ik met deze belofte wil afsluiten: als Frank over een paar maanden nog van de sigaretten af is, trakteer ik nogmaals op ‘Lamu Love’!

PS: Namens Frank -> ‘Heel erg bedankt voor alle felicitaties op deze blog, mijn Facebook pagina, mail en zelfs telefoontjes. Ik voelde me echt jarig en heb een heerlijke dag/weekend gehad!’