Zinderende taferelen in Masai Mara…

… zodat het voelt alsof je de hoofdrol hebt in een documentaire van National Geographic. Zo’n indrukwekkende mini vakantie hebben we net gehad in de Masai Mara, het Nationale Reservaat van Kenia. Wat een dierenrijk en natuurschoonheid! We hebben zoveel dieren gezien. Hieronder onze hoogtepunten:

Speelse leeuwtjes
De zon is net op; de kleuren zijn warm; de lucht is fris en het is nog koud als we het Reservaat ingaan. Het is 7 uur ’s ochtends. We zijn nog geen kwartier onderweg en we stuiten op een groep spelende leeuwen. Groot & klein. Het is alsof ze genieten van alle aandacht. Ze spelen en rollenbollen met elkaar, vlak voor onze neus. Alsof dat nog niet genoeg is, voegt zich een leeuwin met 4 hele jonge welpjes zich bij de groep. Heel even… dan grijpt ze een welp bij de nek en maakt rechtsomkeer. Twee welpjes volgen haar en de vierde laat ze achter. Onbegrijpelijk. We hebben nog nooit zo iets gezien.

Kamikaze acties van de Wilde Beasts
Uren en uren stonden we al te wachten op hét wereldwonder bij de Mara Rivier; de migratie van ontelbare Wilde Beasts. De kudde werd steeds groter maar lange tijd leek het erop dat er weinig actie zou gaan plaatsvinden. Totdat de Park Rangers ons ophaalden om dichterbij de oever te komen (dat is normaal niet toegestaan). Vervolgens kwam er aan de overkant meer beweging.

De Wilde Beasts deden twee keer een mislukte poging om over te steken. Tot afgrijzen aan onze kant van de rivier, werden ze aan de overkant gehinderd door safari busjes met toeristen. Dat zorgde voor de nodige consternatie over en weer, want met alle krokodillen en leeuwen, loerend op hun prooi, was het natuurlijk ook niet slim om je busje uit te komen en aan het water te gaan staan voor een foto.

Bij de derde poging was er geen houden meer aan, de druk van de achterhoede werd zo groot dat de Wilde Beasts wel moesten oversteken. Sommige beesten werden gewoon de rand over gedrukt en vielen wel 7 meter naar beneden. Een half uur lang aanschouwden we het spektakel van veel geluid, lompigheid en stof. Om het spannend te houden, loerden er ook nog twee grote krokodillen naar de Wilde Beasts, maar die durfden uiteindelijk toch niet toe te slaan.

We zaten echt op de eerste rang. Op nog geen 20 m afstand van ons busje klommen ze de oever weer op om gestrest verder te rennen. Op zoek naar voedsel. Het was onmogelijk om ze te tellen, maar we schatten in dat het er duizenden waren. Een schijntje als je weet dat ieder jaar 1,5 miljoen beesten oversteken. We hoorden dat als ze straks allemaal over zijn, de vlaktes van de Masai Mara zwart zien van de Wilde Beasts en er geen grassprietje meer overeind staat… Frank heeft het allemaal op de film staan (13 min). Als je die wil zien, vraag het hem gerust. Hij vindt het zo indrukwekkend dat hij ‘m al heel vaak heeft bekeken.

Leeuw op jacht
Dik tevreden rijden we terug naar ons tentenkamp. Frank ligt, met Caleb op zijn buik, achterin de bus te slapen. Opeens zie ik in het hoge gras een leeuw in sluippositie. Heel voorzichtig benadert zij drie wilde zwijntjes, terwijl haar prooi nietsvermoedend in haar richting lopen. Omdat ik vermoed dat Frank het me niet vergeeft als hij dit moment mist, maak ik hem wakker. Iets te bruut, zet hij een slapende Caleb op de bank en grijpt naar zijn filmapparatuur. Caleb begint natuurlijk heel hard te huilen. Op dat moment gaat ook nog eens Franks’ mobiel af. Gelukkig laat de leeuw zich niet afleiden door een stelletje Safari amateurs; als een raket schiet ze vooruit uit het hoge gras en grijpt een zwijntje. Ongelooflijk, zo snel en wendbaar! In een paar seconden is het gedaan. Even later, zit ze uit te hijgen. Wat ze met haar prooi heeft gedaan, konden we niet zien.

Kamperen in de Bush
We hebben drie nachten gelogeerd bij Mara Siria, een eco kamp van 14 tenten. Zonder hekken of bescherming. In de bush, op de oeroude grond van de Masai (Keniaanse stam). Ook dat was een hele beleving. Op de eerste plaats vanwege de locatie. Op 1500 m hoogte keken we uit over de Masai Mara. De tenten waren luxe met douche en lekker bedden. De gastvrijheid was groots (heerlijk eten, s’ avonds kwamen ze een kruikje brengen etc.). Peter, alias ‘Minister of Stomach’ (Minister over de maag) en Lechauw (vertaling van Masai naam: geboren in de middag) stonden altijd voor ons klaar. Het ‘plonsbad’ was uniek; uitgehakt uit rots en nogmaals met het mooie uitzicht. ‘

Onze kinderen op Safari
Samuel’s woorden: ‘ik vind het wel heel lang, maar ook heel mooi’. Zo was het! We hebben er 8 uur over gedaan om van Nairobi naar het Mara Siria kamp te komen, waarvan onze chauffeur de laatste 60 km in 3,5 uur heeft gereden. Dan kun je wel raden wat de conditie van de weg was. De twee opvolgende dagen gingen we van 6.30 uur tot 14.30 uur op Safari. Zonder klagen of chagrijn. De jongens hebben het echt geweldig gedaan! Enige minpuntje: Caleb krijgt tandjes en heeft 5 keer per dag een poepluier. Deze kun je nergens kwijt. Gelukkig ben ik nog steeds verkouden ☺.