Heaven & Hell*

Na de stress van de rechtbank, was het heerlijk om met Jeroen en Lieke een weekendje weg te gaan. Deze keer naar Lake Naivasha, dat op ongeveer 1,5 uur afstand zou moeten liggen van Nairobi. Ik had een huis geboekt, maar niet gekeken op de kaart waar het exact lag. Met het gevolg dat er op zaterdagochtend flink gevloekt werd in de auto. Het was een prima weg, tot ongeveer 20 km voor de eindbestemming. We hebben nog nooit zoveel stof bij elkaar gezien. Niet zo verwonderlijk dat er een bord stond ‘politiewaarschuwing: rustig rijden i.v.m. stof!’ Desondanks scheurde coureur Frank over de stoffige wegen. Hij had ergens gelezen dat je vooral flink moest gassen om niet vast te komen zitten met onze oude Peugeot 406. Ramen dicht en nog vloog het stof rond in onze auto. Gelukkig was het ook maar 40 graden. Goed vol te houden dus (NOT!), niet voor 1,5 maar 2,5 uren.

Bij aankomst was alles direct vergeten. Wat een paradijsje op aarde in ‘the middle of no here!’ De eigenaar had een stijger aan het huis gebouwd, zodat we uitkeken over het meer. Op de achtergrond hoorden we exotische geluiden van vogels en nijlpaarden. De rest van de dag hebben we het rustig aan gedaan. We hadden drie personeelsleden tot onze beschikking, dus we konden ook niet anders. ’s Avonds BBQ-en met Champagne. Er viel, met terugwerkende kracht, nog zoveel te vieren. Daarna ouderwets gezellig spelletjes doen.

De volgende ochtend gingen we met een boot het meer op. Het eerste stuk kon niet op de motor, maar met behulp van stokken kwamen we vooruit. Uiteraard wilde Jeroen graag helpen. Hij kwam er al snel achter dat het zwaar werk was. Voor de schippers ook, want Jeroen spieste er bijna één aan zijn stok. Óf hij stak zijn stok te ver in de modder zodat de boot juist afgeremd werd. Een hele klus om die stok uit de modder te trekken. Lieke had wat kloddertjes modder te pakken… dat was lachen. Maar er viel nog meer te lachen! We hebben zo’n geluk gehad; we hebben een Kingfischer (klein gekleurd vogeltje) , een visarend en parende Nijlpaarden van heel dichtbij gezien.

’s Middags gingen we fietsen in het natuurpark Hell´s Gate, een droog, rotsachtig landschap. We hadden gehoord dat je dan tussen de zebra’s en giraffen zou fietsen. Dat leek ons gaaf. Bij aankomst bleken de mountainbikes slecht onderhouden. Samuël zat ook niet comfortabel. Wij zagen toch maar van de fietstocht af. Sportievelingen Lieke en Jeroen gingen wel fietsen… Heel stoer! Wij met de auto achter hen aan. Inderdaad, we zagen naast de zebra’s en giraffen ook buffelo’s, impala’s , gazelles, zwijntjes etc.

Na dit avontuur hebben we Jeroen en Lieke afgezet in Naivasha. Zij gingen weer verder met hun rondreis en wij gingen naar huis. Nog geen 10 km buiten Naivasha begaf onze auto het. Stonden we daar naast de snelweg om 17.30 uur en 80 km van huis. Samuël had net door de luier heen geplast (luiers met een productiefout, kwamen we achter in het weekend), zo over mijn schoot heen. Heel fijn allemaal!

Frank vond het niet veilig om in de auto te blijven, maar in de berm waren we dé attractie. Mensen stopten zelfs om naar ons te kijken. Niet voor even, sommigen staarden ons wel een half uur aan. Een vrouw kwam wel drie keer langs en wilde ‘iets’ van ons. Ze kon geen Engels en wij geen Swahili*, maar Frank en ik hadden niet de indruk dat ze het vriendelijk bedoelde. Om 18.30 uur besloot ik toch in de auto te gaan zitten, omdat ik het niet meer veilig vond in de berm. Frank deed nog een poging om de auto te starten. Tot onze verbazing deed onze Peugeot het weer… We hadden onze vaste taxi chauffeur al gebeld om ons op te halen. We zijn elkaar tegemoet gereden en hij bleef achter ons rijden tot we thuis waren. Wat waren we blij dat we weer thuis waren. ‘Heaven & Hell’ wisselden zich dit weekend wel heel snel af…

* Heaven & Hell = hemel & hel
* Swahili = Volks taal