Groeispurt

We willen graag ‘een weekje Samuël’ met jullie delen. Het lijkt alsof hij steeds vaker, steeds sneller dingetjes oppakt. Uiteraard juichen we bij iedere nieuwe ontwikkeling. Jullie zouden het trotse snoetje van Samuël moeten zien.

Zondag 17 mei
’s Ochtends zijn we in een speeltuin. Ik ben even met iets anders bezig. Als ik omkijk, is onze zoon al bijna bovenaan een klimrek . Hij is helemaal alleen naar boven geklommen.
’s Middags gaat Frank zwemmen met Samuël. Hij springt zo van de kant af (met vleugeltjes), kopje onder. Later gaat hij helemaal los, hij wil duiken van de kant. Dat weet Frank nog net te verhinderen, want dat gaat niet goed met vleugeltjes om.

Maandag 18 mei
Samuël heeft op school een prachtige aquarel gemaakt. Op de tekening staat ‘geel + blauw = groen’.
Tijdens het koken zegt hij ‘appel’, ‘peer’, ‘naan (banaan)’. Als we foto’s kijken ‘opa ‘ en ‘oma’ en wijst naar onze ouders. Hij is ook ontzettend goed in dierengeluiden; soms doet hij een leeuw na. Het klinkt als een heel klein baby leeuwtje.

Dinsdag 19 mei
Samuël is wakker geworden. Via de babyfoon horen we wat gerammel. Aangekomen op zijn kamer, zien we dat hij het rekje voor zijn bedje heeft losgekregen. Best knap, wat de scharnieren gaan vrij stroef.
Vandaag ruikt aan hij aan alles wat hij tegen komt; bloemen, kruiden, luiers etc (OK, daar help ik hem wel bij -> niet bij de luiers trouwens). Knopjes zijn vandaag in trek; licht aan en uit. Video aan en uit. Muziek aan en uit.

Woensdag 20 mei
Ik heb een afspraak in koffiehuis Java. Samuël vermaakt zich zelf (en daarmee ook alle andere klanten) met mijn telefoon. Hij loopt rond door het koffiehuis, hand in zijn zak en ‘blablabla’. Een prachtige imitatie van zijn vader.
Vandaag heeft hij ook het springen op twee benen ontdekt. De hele wereld blijkt een springkussen te zijn. ‘Jump, jump, jump!’

Donderdag 21 mei
Na ongeveer drie maanden zijn we vandaag terug gegaan naar de voetendokter. Ze is bijna lyrisch over de vooruitgang die Samuël heeft gemaakt. We hoeven niet meer terug te komen bij haar. Wauw, dit nieuws hadden we niet verwacht. Daarna door naar het weeshuis voor een maandelijkse check-up. Daar was een verzorgster aanwezig die Samuël al vier maanden niet had gezien. Ze was zo blij om hem te zien, maar ook erg complimenteus richting ons. Hij was zo enorm gegroeid (weegt maar liefst 14 kg) en echt een jongetje geworden.

Toen we later weer thuis waren, zijn we samen ‘crocs’ gaan kopen (hele lichte, plastic schoenen)om het goede nieuws van de voetendokter te vieren. Toen we ze in de winkel aantrokken, straalde hij. En rennen daarna, hij vloog bijna. Hij kon er geen genoeg van krijgen…

We zijn benieuwd wat de rest van de week ons gaat brengen. Het is een ontdekkingsreis voor ons allemaal.

PS: de kok werkt al niet meer voor ons…