Verschillen en Gelijkenissen

Door: gastschrijfster oma Annie Vonk
Fotografie: opa Piet Vonk

Het opa- en omagevoel
Opa en oma van Samuël zijn, voelt hetzelfde als opa en oma zijn van Julieke, Tobias en Danjella. Spelen met Samuël is hetzelfde als met Julieke, Tobias en Danjella. Samuël’s eigen willetje is net zo herkenbaar als dat van onze andere kleinkinderen. Evenals onze eerdere ervaring met de ouders; ook Elise en Frank willen Samuël zelf verzorgen, eten geven en naar bed brengen. Het enige verschil is dat John, Tamarinde en de kinderen in Dreumel wonen. Dicht in de buurt. Dat kunnen we van Frank, Elise en Samuël niet zeggen. Zij wonen in Kenia.

Nederland versus Kenia
We hebben nog geen gelijkenissen met Nederland kunnen bedenken. Hier is alles anders; het uiterlijk van de mensen, de culturele achtergrond, de infrastructuur en de natuur. Gisteren zijn Piet en ik met taxichauffeur James en bewaker Paul de sloppenwijk Kibera ingereden. Dit is de grootste sloppenwijk van Afrika met maar liefst 2,5 miljoen bewoners. Het leven in een sloppenwijk is hard. Daar kunnen wij ons moeilijk in inleven. We voelden ons in ieder geval ontzettend rijk! Paul woont in Kibera. Hij vertelde ons dat, ondanks de armoede, de mensen in Kibera erg druk zijn met hun eigen handel. We keken onze ogen dan ook uit naar de winkeltjes, restaurants etc die we zagen. En dan manier waarop de handel erbij ligt! Moeilijk uit te leggen. Ter verduidelijking heeft Piet hier foto’s van gemaakt. Ook over de wegen blijven we ons verbazen. Er zijn weinig wegen heel. Óf er zitten grote, diepe gaten in de weg of het is zo’n stoffige zandweg met hobbels en bobbels. Die auto’s hier gaan vast niet lang mee. Trouwens Piet zag een oude Peugeot 405, die helemaal opgepoetst werd. Ze zijn zo zuinig op auto’s. Toch zouden de meeste auto’s op de weg in Nederland al lang op de schroothoop gelegen hebben.

Weeskinderen
Vandaag hebben we Samuël’s weeshuis en het Eethuis bezocht. Het tehuis van Samuël zag er verzorgd en fris uit. Daarna gingen we naar het Eethuis. De grote verschillen t.o.v. Nederland maakte diepe indruk op ons; smoezelig, te kleine kleding, geen schoenen, rotte tanden, weinig eten. Ze hebben voor ons gezongen. Ik voelde me net Koningin Beatrix. Vandaag was ik weer eens ontzettend blij met onze Engelse cursus, want ik kon zelf contact maken met de kinderen van het Eethuis. Ik heb ze verteld dat ik de oma van Samuël ben, dat ik hier op vakantie ben en dat als ik thuis kom ik ze niet zal vergeten. Ik heb beloofd dat we ze vanuit Nederland zullen proberen te helpen. Het zijn echt de armste der armen.

Leeftijdsgenoten
Ik kwam bij het Eethuis een vrijwilligster tegen. We hadden drie gelijkenissen; we waren beide oma, vrijwilliger en 69 jaar. Daar hielden de overeenkomsten op. Bijvoorbeeld; zij had nog twee echte tanden, ik heb ze allemaal nog. Zij had geen man meer, Piet stond achter mij. In Nederland heb je op je 69e nog een heel goed leven. In Kenia is dat een stuk zwaarder, dat zag ik wel aan deze vrouw.

Kerk
Behalve God, Jezus en de bijbel waren er niet veel gelijkenissen met onze kerk in Wijchen. Afgelopen zondag zat de Mamlaka kerk in de stad bomvol. De viering startte met gospel. Iedereen stond te zingen, klappen en dansen. Er waren veel jongeren en weinig 65+-ers. De meeste kerkgangers maakten tijdens de viering aantekeningen. De passie voor godsdienst is hier erg groot, constateerden we. Menig pastoor in Nederland (Europa) zou jaloers zijn op de ‘spirit’ in deze kerk.

We zijn nu bijna een week in Kenia. We waren van te voren wat angstig voor Nairobi door alle verhalen. Inmiddels hebben we meer gevoel bij Nairobi/Kenia en kunnen we ontspannen. We zijn benieuwd naar welke verschillen en gelijkenissen we nog meer zullen ontdekken tijdens onze trip… Morgen komen oma Annie en opa Frans aan en donderdag 9 april vertrekken we voor onze rondreis.