Balen in de rechtbank

Al weken waren er speculaties in de ´adoptiegangen´… Omdat twee hoorzittingsdagen, op 20 maart en 3 april, opeens niet doorgingen. Het is onmogelijk dat iedereen op 27 maart aan de beurt zou komen. Dit betekende voor vele ouderstellen een maand vertraging, omdat de rechtbank voor drie weken sloot vanwege de Paasvakantie. Sommige adoptiestellen zouden hun laatste hoorzitting hebben en hadden het ticket naar huis al geboekt. Stress dus.

Wij besloten onze beurt gewoon af te wachten en ons niet druk te maken. Je snapt de verbazing toen onze advocaat ons belde met de mededeling dat we morgen (vandaag = op 20 maart) om 8.30 uur moesten verschijnen voor de rechtbank om onze Guardian at Litem* officieel te benoemen. Wat een bofkonten zijn we toch en wat een meevaller, dachten we.

Vanwege de verkeersopstoppingen in de ochtenduren in het centrum van Nairobi, zaten we om 7.00 uur in de auto. Netjes opgedoft. Want daar kon de rechter ons al op afkeuren, hoorden we. Helaas was ons kindje in een niet al te beste bui. Moe, denk ik, omdat we hem wakker moesten maken voor deze vroege onderneming. Komt nog bij dat we niet om 8.30 uur, maar pas om 10.00 uur aan de beurt waren. Alle pogingen om netjes & vlekvrij te blijven, kwamen niet ten goede aan het humeur van Samuël.

Onze ervaren advocaat en Guardian at Litem hadden ons van te voren verzekerd dat de eerste zitting slechts een formaliteit was, die 10 minuten duurde. Redelijk ontspannen betraden we de kamer van de rechter. De rechter was een vrouw van ongeveer 50 jaar, schat ik. Ze keek erg streng. Onze advocaat en directeur van het bemiddelingsbureau zaten aan het bureau van de rechter. Frank, ik zelf, Samuël en de Guardian at Litem moesten aan de zijkant zitten en mochten geen antwoord geven op de gestelde vragen. Buiten ging een zangclubj oefenen, of zo. Wat een goede timing: Samuël lachen en klappen. Zou een goede indruk op de rechter moeten maken, toch?! En toch steeg de spanning bij ons. Onze advocaat had zich kennelijk niet zo goed voorbereid (omdat het altijd zo makkelijk gaat op de 1e zitting?) en dus wist hij op de meest eenvoudige vragen van de rechter niet direct antwoord te geven. Hij moest het 'even' opzoeken. Ondertussen kon de rechter rustig Samuëls’ dossier doorbladeren. Op pagina 54 vond ze het ziekenhuisrapport van Samuël. Daar stonden enkele gegevens die haar aandacht trokken. Aangezien de advocaat daar echt geen antwoord op wist, kreeg hij de opdracht om een aanvullend document te verzorgen. Daarmee was de zitting voorbij.

Geen Guardian at Litem aangewezen en onze papieren niet op orde. De onzekerheid of we überhaupt wel aan dit document kunnen komen, trof ons. Wat een domper! Op 23 april moeten we terug komen voor deze rechter om onze eerste zitting over te doen. We zijn er van slag van. Dit is ook nog niet eerder gebeurd, volgens onze Guardian… We zijn maar vast begonnen met duimen dat het allemaal goed komt.

Guardian at Litem*= een dame die de belangen van Samuël behartigt namens de Keniaanse Overheid.