Peking Duck, roze ondergoed en weggespoelde lenzen

Hier gaat het z’n gangetje. Maar we praten jullie graag bij, want er is weer genoeg gebeurd…

Samuel
Hij gaat inmiddels twee weken naar De Nederlandse School en vindt het heerlijk. Er zitten 20 kindjes in zijn klas van verschillende nationaliteiten. Hij heeft maar liefst drie (parttime) juffen en alle drie zijn ze geweldig. Juf Margareth is een Keniaanse dame en leert Nederlands van de kinderen en andersom leren de kinderen Engels van haar. Samuel geeft ons al Engelse les. Verder werken ze aan het thema ‘Kinderen en hun sociale talenten’. Het draait om jezelf presenteren en op 10 oktober mogen de ouders het eindresultaat komen bekijken. Een ander thema is ‘De Olympische Spelen’. Vorige week gingen alle kinderen op vrijdag verkleed als ‘Griek’ om de Olympische Spelen op school te starten. Deze week heeft hij al een fakkel geknutseld en zijn ze in de klas een nieuwe Olympische Sport aan het bedenken. Aan het einde van dit thema gaan kinderen en ouders deze nieuwe sport beoefenen. Vanaf volgende week krijgt Samuel ook twee uur per week zwemles (onder schooltijd volgens het Nederlandse ABC-systeem) en gaat hij meedoen met de naschoolse activiteiten: gym, voetbal en ‘art’ (kunst; klinkt goed he), totaal drie uurtjes.

Caleb
Hij is een ontzettende babbelbox en pretportret. Hij zegt al papa, mama, byebye en thank you. ‘Jan Huigen in een ton’ is nu al zijn lievelingslied en hij houdt van lekker eten. Hij loopt, klimt, klautert en er zitten nog steeds allerlei schrammen, bulten en deuken op z’n hoofd. Helaas lukt het ons niet om dat te voorkomen (en als we het wel proberen, maken we het vaak nog erger). Hij is best slim; na ons badritueel liet ik het bad leeg lopen. Maar meneer had nog geen zin om eruit te gaan dus stopte de plug zo weer terug. Afgelopen week zijn we voor het eerst terug geweest in het weeshuis voor de maandelijkse controle. Hij moest niet lachen en niet huilen. Zijn verzorgsters leek hij niet meer te kennen. Het wegen was nog een hele operatie; hij stond te springen op de weegschaal en dus is de schatting dat hij 11,6 kg weegt. Daar klopt niets van, maar zolang kinderen hier aankomen is het goed. Dus ik ging tevreden naar huis. En, hij vindt zijn grote broer het einde; samen rollebollen op het tapijt of ’s ochtends op bed, tikkertje & verstoppertje spelen, liedjes zingen, ophalen van school of samen een toetje delen.

Frank
Nog steeds gestopt met roken. Knap! De eerste week was hij toch wel uit z’n doen. Nu gaat het beter. Hij snoept niet eens zoveel en dus zijn er nog geen kilo’s bij (daar was hij het meest bang voor). Dat komt, denk ik, omdat hij lekker aan het sporten is. Op dinsdagavond gaat hij met een groep mannen squashen. Hij kan nog niet van iedereen winnen, dus het blijft nog leuk (☺) en op zondag voetballen tegen de Zweden. Daar winnen ze, dus dat is nog steeds leuk… In Geert (een andere adoptievader) heeft hij een gelijkwaardige tegenstander gevonden. De kinderen spelen heel leuk samen, dat geeft Geert & Frank de mogelijkheid om wedstrijdjes voetvolley, volleybal, voetbal te doen. Verder jubelt Frank iedere dag wat het toch heerlijk is om geen reistijd te hebben (in Nederland reed hij iedere dag van Oijen (NB) naar Amsterdam) en is hij lekker aan het werk. Met een tweede internet provider erbij lijkt onze internet uitdaging redelijk onder controle. Om dat alles te vieren, ging Frank ons op Chinees trakteren. Om zichzelf te ‘kietelen’ bestelde hij Peking Duck. Toen moest hij Euro 150,- afrekenen. Hij had niet (goed) op de prijslijst gekeken en was vergeten dat exportproducten extreem duur zijn hier...

Elise
Ook ik ben aan het sporten geslagen. Samen met Miranda lopen we drie keer in de week hard met als doel om aan het einde van onze tijd hier 10 km te kunnen lopen (voor de Maasdijkmarathon). Onze kindjes zetten we dan in het midden van het veld en we passen om de beurt op. Ik heb al lang niets meer aan mijn conditie gedaan dus het is best pittig. Maar wat heb ik het sporten gemist, dus het doet me veel goed. Het helpt ook dat er gelijktijdig een Rugby Team traint. Hebben we wat om naar te kijken ☺. Daarnaast kook ik hier veel (dat is toch niet mijn hobby) en alles vers. Frank is regelmatig verwonderd en daar doe ik het voor. Ik leef hier in luxe, vind ik zelf. Drie keer per week komt Christine, onze huishoudelijke hulp, een ochtend werken. Het is een lieve, verlegen dame. Dat maakt ook dat de communicatie een beetje achterwege blijft. Dus we hebben inmiddels allemaal roze ondergoed en t-shirts omdat ze niet wist dat je rode/roze kleding beter niet met witte was kunt mixen. Ze is heel grondig in het poetsen. Zelfs mijn lenzendoosje (inclusief de lenzen). We hebben de gootsteen nog open gehad. Christine heeft 2 uur gezocht en 1 lens gevonden. Stom van mij dat ik geen reservelenzen mee heb genomen, dus voorlopig loop ik hier rond met mijn bril. Christine had nog nooit lenzen gezien, dus er valt haar weinig te verwijten. Net zoals de eerste keer, heb ik ook nu mooie ontmoetingen hier o.a. met pastoor Folkert Kruis, een man die al 51 jaar in Kenia woont. Op zijn 76e is hij even in-between-jobs en als hij weer in woonplaats Kisumu is, start hij een technische school. Wat een drive heeft deze man. Heel inspirerend! Op het terras ontmoet ik een oude collega uit mijn ICCO periode, Wilma Muns. Geheel onverwachts. Zo leuk! Ook ben ik voor zaken naar de Nederlandse Ambassade geweest. Ik had een idee voor CSR Kenya (maatschappelijk verantwoord ondernemen in Kenia). Vooral het einde van het gesprek was dynamisch omdat het pand werd ontruimd vanwege alarm.

Het proces
Op 19 augustus jl. woonde Caleb exact een maand bij ons. Dat houdt in dat er allerlei stappen in de procedure ondernomen moesten worden. Grace, de sociaalwerker, is kennis komen maken. Een aardige dame met wie we leuke gesprekken hebben gehad. Zij is nu met een commissie, bestaande uit Keniaanse rechters, advocaten en bemiddelaars, op ‘studiereis’ naar Denemarken, Zweden en Finland. Bleek dat er, ondanks de kwartaalrapportages van adoptieouders, toch nog te veel ‘spookverhalen’ waren over hoe het de Keniaanse kindjes zou vergaan nadat ze vertrokken waren uit Kenia. Nu gaan ze het met eigen ogen zien en we denken dat dit ons proces alleen maar ten goede gaat komen. Caleb’s Guardian at Litem, Margareth, is ook langs geweest. Zij behartigt de belangen van Caleb in de ‘fosterperiode’ en analyseert onze gezinssituatie. We hebben het getroffen met een wijze vrouw. Ik maakte me eerst nog wat druk vanwege alle schrammen, bulten etc. op Caleb’s hoofd. Maar ze begreep het helemaal. Ze had zelf ook 5 kinderen groot gebracht. Margareth komt ongeveer iedere twee weken kijken hoe het met Caleb gaat en schrijft daar na drie maanden een rapport over dat ingediend moet worden bij de rechtbank. Tot slot, een kopje koffie gedronken met onze rots in de branding Advocaat Mr. Mwenda. Hij heeft ons in 2009 heel goed door het eerste rechtbanktraject geloodst, destijds met de onmogelijke Rechter Gacheche (die sinds drie weken op non actief gezet is vanwege wanpraktijken, lazen we in de krant). Mr. Mwenda is de beste en samen met Grace en Margareth hebben we een heel mooi team om prettig door het hele juridische traject te komen!

Volgende week vertrekt Frank naar Nederland voor 10 dagen. Hij heeft me beloofd iedereen de hartelijke groeten te doen, te genieten van de honden & het kasteel en een kaassoufflé voor me te eten.