Kazuri*
Door: Elise Vonk
Blijf op de hoogte en volg Samuel en Caleb
23 Januari 2009 | Kenia, Nairobi
Soms denk ik wel eens dat ik erg veel op oma van Dorst lijk: lekker niets doen, stil zitten met een boekje of zinloos aanprutsen met ons kind lukt me helaas echt niet. Er moet altijd iets ondernomen worden!
Dus regelde ik een uitje voor mezelf en drie Nederlandse meiden (+ kids) naar de fabriek Kazuri. Bij Kazuri maken ze keramische kralen, kettingen en aardewerk. Ik wilde wel eens weten hoe zo’n keramisch proces eruit zag. Bovendien hadden ze een winkel bij de fabriek en ‘as you know; there is a bead for every mood’*. Een snoepwinkel voor de meiden…
We kregen een rondleiding van Karen door de fabriek. Zij vertelde dat oprichtster Susan Wood Kazuri in 1975 startte met twee medewerksters, beide alleenstaande moeders. Één van deze dames hebben we ontmoet. Zij is nu de oudste van de fabriek. Het doel van de oprichtster was werkgelegenheid creëren voor deze kwetsbare groep, zodat ze in staat waren een (constant) inkomen te verdienen. Deze filosofie staat nog steeds overeind en inmiddels werken er 340 vrouwen. Kazuri is niet alleen een sociale, maar vooral ook een succesvolle formule. Ze exporteren hun prachtige producten naar de VS, Engeland, Duitsland en ook naar Nederland…
De rondleiding was interessant; Karen liet ons zien hoe de klei en water gemengd werden, het water er weer uitgeperst wordt in een soort grote harmonica. Vervolgens worden de kralen ‘gedraaid’ om ze daarna in de zon te drogen. De dames beschilderen de kralen met glazuur in allerlei vrolijke kleuren. Als dat gebeurd is, gaan ze op stalen pinnen de oven in. Tot slot worden de kettingen en armbanden geregen volgens een modelbeschrijving (lengte, kleuren, aantal kralen etc). Dit alles op ambachtelijke wijze en volgens Fair Trade principes.
Karen was niet zo’n geduldige begeleidster, maar het lukte ons toch om met sommige vrouwen even te kletsen. Ze vertelden dat het fijn was om hier te werken, dat de vrouwen onderling zorg dragen voor elkaar, dat ze een familie vormen. Adoptie was natuurlijk ook een onderwerp hier. De vrouwen die we spraken vonden het fijn voor het kind dat het liefdevolle ouders kreeg. Ze stonden er zelfs achter dat het kind Kenia zou verlaten als dit een betere toekomst voor het kind zou betekenen. Zij zagen het als Gods Zegen voor het kind. Ik probeerde ze direct uit te leggen dat de Zegen voor ons minstens zo groot is.
Karen vertelde ook nog wat over de oprichtster Susan Wood (zij is inmiddels overleden), o.a. dat deze dame niet zo’n onderneemster was en van vele fouten veel geleerd heeft. Dat mevrouw Wood een goed leven in Kenia heeft gehad en veel dingen in haar leven uitgeprobeerd heeft. Haar slogan was ‘Stop nooit met beginnen!’ Ik kan me helemaal vinden in deze afsluiting van een ochtendje Kazuri. Plotseling voel ik me ook veel comfortabeler met mijn ongedurigheid (én die van mijn oma)…
* Kazuri betekent ‘klein maar fijn’
* ‘As you know; there is a bead for every mood’ = zoals je weet; er bestaat een kraaltje voor ieder humeur
* Fair Trade = handel op eerlijke wijze; goede arbeidsomstandigheden, geen uitbuiting, relatief goed salaris etc.
Dus regelde ik een uitje voor mezelf en drie Nederlandse meiden (+ kids) naar de fabriek Kazuri. Bij Kazuri maken ze keramische kralen, kettingen en aardewerk. Ik wilde wel eens weten hoe zo’n keramisch proces eruit zag. Bovendien hadden ze een winkel bij de fabriek en ‘as you know; there is a bead for every mood’*. Een snoepwinkel voor de meiden…
We kregen een rondleiding van Karen door de fabriek. Zij vertelde dat oprichtster Susan Wood Kazuri in 1975 startte met twee medewerksters, beide alleenstaande moeders. Één van deze dames hebben we ontmoet. Zij is nu de oudste van de fabriek. Het doel van de oprichtster was werkgelegenheid creëren voor deze kwetsbare groep, zodat ze in staat waren een (constant) inkomen te verdienen. Deze filosofie staat nog steeds overeind en inmiddels werken er 340 vrouwen. Kazuri is niet alleen een sociale, maar vooral ook een succesvolle formule. Ze exporteren hun prachtige producten naar de VS, Engeland, Duitsland en ook naar Nederland…
De rondleiding was interessant; Karen liet ons zien hoe de klei en water gemengd werden, het water er weer uitgeperst wordt in een soort grote harmonica. Vervolgens worden de kralen ‘gedraaid’ om ze daarna in de zon te drogen. De dames beschilderen de kralen met glazuur in allerlei vrolijke kleuren. Als dat gebeurd is, gaan ze op stalen pinnen de oven in. Tot slot worden de kettingen en armbanden geregen volgens een modelbeschrijving (lengte, kleuren, aantal kralen etc). Dit alles op ambachtelijke wijze en volgens Fair Trade principes.
Karen was niet zo’n geduldige begeleidster, maar het lukte ons toch om met sommige vrouwen even te kletsen. Ze vertelden dat het fijn was om hier te werken, dat de vrouwen onderling zorg dragen voor elkaar, dat ze een familie vormen. Adoptie was natuurlijk ook een onderwerp hier. De vrouwen die we spraken vonden het fijn voor het kind dat het liefdevolle ouders kreeg. Ze stonden er zelfs achter dat het kind Kenia zou verlaten als dit een betere toekomst voor het kind zou betekenen. Zij zagen het als Gods Zegen voor het kind. Ik probeerde ze direct uit te leggen dat de Zegen voor ons minstens zo groot is.
Karen vertelde ook nog wat over de oprichtster Susan Wood (zij is inmiddels overleden), o.a. dat deze dame niet zo’n onderneemster was en van vele fouten veel geleerd heeft. Dat mevrouw Wood een goed leven in Kenia heeft gehad en veel dingen in haar leven uitgeprobeerd heeft. Haar slogan was ‘Stop nooit met beginnen!’ Ik kan me helemaal vinden in deze afsluiting van een ochtendje Kazuri. Plotseling voel ik me ook veel comfortabeler met mijn ongedurigheid (én die van mijn oma)…
* Kazuri betekent ‘klein maar fijn’
* ‘As you know; there is a bead for every mood’ = zoals je weet; er bestaat een kraaltje voor ieder humeur
* Fair Trade = handel op eerlijke wijze; goede arbeidsomstandigheden, geen uitbuiting, relatief goed salaris etc.
-
23 Januari 2009 - 12:37
Karin:
en wat heb je gekocht dan? :-) -
23 Januari 2009 - 12:40
Aad:
Hola, wilde jullie alleen even goed weekend wensen! Heb Frank mail gestuurd van de week maar denk dat dit niet aangekomen is, is naar zijn oude mail adres. Misschien kan hij me zijn nieuwe mails adres sturen?
Groeten vanuit een druilliger Nederland, ben blij dat ik volgende week even naar Barcelona ga
X
AAD -
23 Januari 2009 - 13:20
Papa En Mama:
Elise,
Stil zitten zijn wij niet voor in de wieg gelegd, wij denken meer de je de rust (soms) en onrust van tanta An hebt altijd met de ander bezig zijn. Ook het verhaal en de foto,s heeft met jouw werk temaken en wij denken dat je het ook fijn vindt om dit in Kenia tezien met eigen ogen, hoe alles reilt en zeilt en dat je daardoor ook betere adviezen aan je collega,s kunt geven, hoe veel dingen in de praktijk werken.
( Op het vorige verhaal nog even terug te komen en ik heb het van jouw letterlijk overgenomen, Samuel kan wel proberen hier in Nederland "Premier" te worden i.p.v "President", anders gooien we het hele koningshuis omver en dat zal jou bedoeling ook niet geweest zijn.
Groetjes en liefs uit Wychen. -
23 Januari 2009 - 14:46
Marieke:
Dag lieverd,
Ik heb verschrikkelijk de griep lig al voor de 4de dag met koorts in bed. Dus jullie horen even iets minder maar ik lees wel al jullie verhalen. Dit was ook weer een mooi verhaal, het is mooi om te horen dat ze het een gods geschenk vinden dat jullie Samuel mee naar Nederland nemen. Nou ik kruip weer onder de wol,
Liefs Marieke, Henri en Gijs -
23 Januari 2009 - 16:15
Tamarinde:
Terwijl we bijna elke dag genieten van de berichten over Samuel, staat vandaag bij ons in Nl het nieuws vol van een kinderdrama. Over de grens in Belgie is een gek een kinderdagverblijf binnengelopen en is in het wilde weg in het rond gaan steken. 3 doden en 12 gewonden. Voel je weer even in het diepst van je ziel dat je ouders bent.......... -
23 Januari 2009 - 16:25
Marcel En Ellen:
Hé,
leuke excursie zeg! Wieteke was helemaal jaloers; zij koopt n.l. regelmatig glazen kralen en maakt daarvan sieraden. Maar eh.... hoe vond Samuël de rondleiding? Zag hij de kraaltjes niet aan voor snoepjes? (of kent hij die nog niet??)
Groetjes uit een nat Wijchen. -
23 Januari 2009 - 18:28
Judith Ankone:
Hallo mensen daar, ik hoop dat alles voor jullie naar wens gaat.
Wat ik zag is dat mijn nicht op de foto erbij stond. Haar kindje heet Matthew en zij heet Sandra.
Ik woon ook in Wijchen en vind dit zo byzonder.
gr en het gaat jullie goed daar.
Doe ook de groeten aan nicht Sandra.
-
24 Januari 2009 - 17:14
Ria:
Hoi elise,frank en samuel. ben weer helemaal bij met die mooie verhalen geniet er zo van vooral samuel wat is het toch een mooi knulletje hij heeft zo mooie lach ,schitterend ook wij zijn erg blij met Obama misschien krijgen we nu wel meer vrede in de wereld. mooi verhaal over de kralen, blij voor die vrouwen dat ze daar een goed bestaan van hebben. Tot ziens lieverd,een knuffel voor samuel xx -
25 Januari 2009 - 08:46
Lizette Crouzen:
Lieve Elise en Frank,
Ik hoor van Babs regelmatig hoe het met jullie gaat en afgelopen vrijdag heeft ze mij het adres van jullie internet site gegeven...
Allereerst van harte gefeliciteerd met jullie prachtige zoon. Wat een mooi mannetje is het zeg....Ik heb vandaag, zondagochtend, alle verhalen, foto's video's bekeken en gelezen,wauw wat prachtig, ik heb echt genoten van alles..wat is het jullie gegund zeg en wat een fantastische ouders zijn jullie....Ik wens jullie heel veel geluk en ik blijf jullie volgen op de website.
liefs,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
