Onze wereld vergroten
Door: Elise Vonk
Blijf op de hoogte en volg Samuel en Caleb
13 Januari 2009 | Kenia, Nairobi
Op zaterdag ben ik samen met Samuël naar de ‘Kilimani mums’ bijeenkomst* gegaan. Nederlandse en Engelse moeders uit de Kilimani wijk leren elkaar beter kennen en hun kinderen kunnen fijn samen spelen. Dat leek me wel wat, al was ik van te voren een beetje bezorgd dat het alleen over luiers(uitslag) zou gaan. Maar dat viel 100% mee…
De ontmoeting vond plaats bij Amani Ya Ju café, hetgeen betekent ‘vrede van boven’. En zo voelde het ook; een klein paradijsje in Nairobi. Er was een speeltuin, geschikt voor kleine kindjes. Een knus koffiehuis en een winkel met prachtig handwerk. Maggy, een spontane, licht gehandicapte, zwarte vrouw, bemande deze winkel vandaag. Zij vertelde dat er alleen vrouwen werken bij Amani Ya Ju café en dat ze deelnemen aan een empowerment* programma. Maggy nodigde me uit om nog eens op een doordeweekse dag terug te komen voor een nadere kennismaking en een toer door de (hand)werkplaats. Deze uitnodiging neem ik van harte aan. Tevens een goed excuus om regelmatig het Amani Ya Ju café te bezoeken.
Op zondag bezochten we de HIK* nieuwjaarsreceptie. Na anderhalf uur ronddolen met een taxichauffeur die geen idee had waar ‘Indaba Camp Site’ lag, waren we het zoeken zat. We hadden de taxi chauffeur net opdracht gegeven om ons terug naar huis te brengen, toen we één A4-tje zagen met ‘HIK Barbecue’ erop. Enigszins verbaasd over deze niet-Nederlandse manier van locatie aanduiding (niet duidelijk/efficiënt), stapten we een rustieke camping binnen. Frank, ik en onze introducés, Sandra en Gert-Jan en hun zoon Matthew, werden ontvangen door het HIK comité . Van Nederlandse gastvrijheid was niet direct sprake. Onaangemelde introducés werden niet zo op prijs gesteld.
Hup, een glas wijn en een flesje bier en we waren de slechte start van de HIK nieuwjaarsreceptie vergeten. Er waren zo’n 80 Nederlanders, waarvan we er een aantal hebben gesproken. Maar de leukste Nederlanders, die we hebben leren kennen, waren toch wel Meindert, Sara en hun baby Sam. Zij wonen nu twee jaar in Kenia en werken voor een Nederlandse NGO* die door middel van sport en spel vrede proberen te realiseren m.n. in de grensgebieden. Leuk en interessant om hun verhaal te horen. Samuël vermaakte zich prima: eten, onderzoeken, sjansen en met Matthew spelen. De middag vloog voorbij. Meindert en Sara waren zo vriendelijk om ons thuis af te zetten met Franks’droomauto, een hele oude Landrover.
Als ik terug kijk op dit weekend, merk ik dat we aan het settelen zijn en dat er weer wat ruimte komt om onze wereld te vergroten. Dat voelt lekker!
* Kilimani mums = Nederlandse en Engelse moeders uit een bepaalde wijk in Nairobi
* Empowerment = het krachtiger en zelfbewuster maken van vrouwen
* HIK = Hollanders In Kenia
* NGO = stichting
De ontmoeting vond plaats bij Amani Ya Ju café, hetgeen betekent ‘vrede van boven’. En zo voelde het ook; een klein paradijsje in Nairobi. Er was een speeltuin, geschikt voor kleine kindjes. Een knus koffiehuis en een winkel met prachtig handwerk. Maggy, een spontane, licht gehandicapte, zwarte vrouw, bemande deze winkel vandaag. Zij vertelde dat er alleen vrouwen werken bij Amani Ya Ju café en dat ze deelnemen aan een empowerment* programma. Maggy nodigde me uit om nog eens op een doordeweekse dag terug te komen voor een nadere kennismaking en een toer door de (hand)werkplaats. Deze uitnodiging neem ik van harte aan. Tevens een goed excuus om regelmatig het Amani Ya Ju café te bezoeken.
Op zondag bezochten we de HIK* nieuwjaarsreceptie. Na anderhalf uur ronddolen met een taxichauffeur die geen idee had waar ‘Indaba Camp Site’ lag, waren we het zoeken zat. We hadden de taxi chauffeur net opdracht gegeven om ons terug naar huis te brengen, toen we één A4-tje zagen met ‘HIK Barbecue’ erop. Enigszins verbaasd over deze niet-Nederlandse manier van locatie aanduiding (niet duidelijk/efficiënt), stapten we een rustieke camping binnen. Frank, ik en onze introducés, Sandra en Gert-Jan en hun zoon Matthew, werden ontvangen door het HIK comité . Van Nederlandse gastvrijheid was niet direct sprake. Onaangemelde introducés werden niet zo op prijs gesteld.
Hup, een glas wijn en een flesje bier en we waren de slechte start van de HIK nieuwjaarsreceptie vergeten. Er waren zo’n 80 Nederlanders, waarvan we er een aantal hebben gesproken. Maar de leukste Nederlanders, die we hebben leren kennen, waren toch wel Meindert, Sara en hun baby Sam. Zij wonen nu twee jaar in Kenia en werken voor een Nederlandse NGO* die door middel van sport en spel vrede proberen te realiseren m.n. in de grensgebieden. Leuk en interessant om hun verhaal te horen. Samuël vermaakte zich prima: eten, onderzoeken, sjansen en met Matthew spelen. De middag vloog voorbij. Meindert en Sara waren zo vriendelijk om ons thuis af te zetten met Franks’droomauto, een hele oude Landrover.
Als ik terug kijk op dit weekend, merk ik dat we aan het settelen zijn en dat er weer wat ruimte komt om onze wereld te vergroten. Dat voelt lekker!
* Kilimani mums = Nederlandse en Engelse moeders uit een bepaalde wijk in Nairobi
* Empowerment = het krachtiger en zelfbewuster maken van vrouwen
* HIK = Hollanders In Kenia
* NGO = stichting
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
