Krijg de Jiggers!*

Jiggers! Het klinkt als een goed rocknummer, een hip café of in ieder geval iets leuks. Sinds vandaag weet ik dat dat zeker niet het geval is.

Onze zoon had al een tijdje een vreemd plekje op zijn linker kleine teentje. Net op het topje, half onder de nagel. We dachten het kwam door te kleine schoenen. Natuurlijk schaamde we ons daar voor; Foei, slecht oplettende ouders! Snel nieuwe, leren schoenen uit Nederland laten aanrukken om het euvel te verhelpen…

Totdat juffrouw Ruth me maandag aansprak over de nogal forse Jigger op Samuël’s teen. Ze zei streng dat ik die direct in het ziekenhuis moest laten verwijderen. Ik kon het eerst niet geloven, want bij het Eethuis had ik Jiggers gezien en die zagen er toch heel anders uit. Bovendien vertelden ze me daar dat het veroorzaakt werd door kippen met luizen, slechte hygiëne en blootsvoets lopen. In huize Baggermans-Vonk is dat toch niet aan de orde…

Me enigszins ongemakkelijk voelend, gingen Samuël, de taxichauffeur en ik zelf het kinderziekenhuis binnen. Al bij de receptie merkte ik dat er grappen (in Swahili) gemaakt werden over ons. Toen zelfs de dokter, verpleegkundige en de taxichauffeur tijdens de behandeling grappen aan het maken waren, wilde ik toch wel even weten waarom… Het antwoord: We waren een zeldzaam geval a) omdat Jiggers in Nairobi zelf nauwelijks voorkwam, b) het een uitzonderlijk grote plek was, c) de combinatie van een blanke vrouw, een zwart kind en een Jigger. Het was allemaal erg grappig!

De behandeling zelf: De verpleegkundige sneed de Jigger met een (steriele) naald/mesje uit de teen en peuterde vervolgens nog wat in de wond om de laatste resten te verwijderen. Daarna nog even lekker reinigen met alcohol. Dit alles zonder verdoving. Samuël gilde als een keukenmeid van de pijn, overigens terecht. Na de ingreep was er geen teentopje meer, maar een groot gat waar veel bloed uit kwam. ‘Gelukkig’ had ik ook een rol in het geheel; ik mocht het been van mijn kind strak vasthouden terwijl de verpleegster haar gang ging en Samuël me met bange ogen en dikke tranen beschuldigend aankeek. Ik leed per direct zelf aan een bloedend (moeder)hart… Van de dokter kreeg Samuël een koekje om de pijn te verzachten en hij kon direct weer lachen. Wat was ik trots op hem! Wat een bikkel!

Na deze ‘operatie’ moest ik denken aan een voorval in het winkelcentrum dit weekend: Frank stond in de rij bij de kassa en ik speelde met Samuël op het pleintje voor de kassa. We hadden veel lol samen. Totdat een vrouwelijke bewaakster haar armen spreidde en Samuël in haar armen rende (hetgeen nog nooit is voorgekomen bij een vreemde?!). Vervolgens zei de vrouw tegen mij: ‘Laat mij maar voor hem zorgen, want hij herkent in mij zijn moeder. Jij bent veel te wit.’ Nou ja zeg, ik was echt met stomheid geslagen! Wat mij betreft kan zij ‘de Jiggers krijgen’!

* Tungiasis is een huidziekte die wordt veroorzaakt door het in de huid binnendringen van de zwangere wijfjes van de zandvlo (Jiggers). Ze springen vooral naar de benen van mensen en dieren en zuigen daar bloed. Het vrouwtje graaft zich diep in, met de kop naar beneden, tot aan het onderhuidse weefsel en voedt zich daar door bloed op te zuigen. Vervolgens gaat de vlo groeien, vooral doordat de eitjes in de buik groter worden. De buik van de vlo zet uit en kan wel een centimeter groot worden. Hierdoor ontstaat een pijnlijke zwelling in de huid. Deze vlo komt in Nederland niet voor.