Hechten en loslaten

Hechten, een actueel thema in adoptieland. Loslaten, een actueel thema in ouderschap. De een is er heel makkelijk in, de ander heeft er moeite mee. Soms is het fijn, soms doet het pijn:

Maandag en dinsdag heb ik gewerkt met mijn twee fijne collega’s Annick en Taco van SharePeople (www.sharepeople.nl). Zij waren in Nairobi om o.a. lokale vertegenwoordigers en business cases te vinden voor SharePeople. Frank werkte thuis, dus ik kon met een gerust hart aan de slag. Het was leuk! Ik heb twee Keniaanse Ambassadors ontmoet (ex-deelnemers aan SharePeople programma’s) en een presentatie bijgewoond bij Oikocredit (instelling die (micro) kredieten en technische assistentie verleend). Ik vond het heerlijk om even te werken en jammer om dinsdagmiddag alweer afscheid van ze te moeten nemen.

Op woensdag werd ik verscheurd door emoties;
Aan de ene kant omdat een van mijn liefste vriendinnetjes vroegtijdig moest bevallen. Ze wisten al van te voren dat ze hun dochtertje zouden verliezen. EEN VERSCHRIKKELIJK BERICHT! Al is de afstand enorm, het verdriet voel ik heel dicht bij. We bidden voor ze dat ze de kracht vinden om dit verdriet te kunnen dragen.

Aan de andere kant de vreugde die ik voelde vreugde omdat ik in de avond mijn ouders mocht verwelkomen op het vliegveld van Nairobi. Alles was voorspoedig verlopen (Ben & Ria bedankt), ze hadden zelfs wat geslapen in het vliegtuig. De bagage liet op zich wachten, maar daarna konden we elkaar in de armen sluiten. Eenmaal in ons appartement konden we lekker bijkletsen. Na wat glazen wijn, was iedereen moe en voldaan. Onze ouders trokken zich terug in het luxe appartement tegenover ons. De volgende ochtend vertelden ze me dat het lang geleden was dat ze zo lekker geslapen hadden. Er was al wat spanning van ze afgevallen.

Omdat Samuël al op bed lag bij aankomst en hij de volgende dag naar school ging, moesten ze (lang) wachten tot na zijn middagslaapje. Een pietsie zenuwachtig, een vleugje ongeduldig, een schepje nieuwsgierigheid, een theelepeltje traanvocht; een interessante mix aan emoties dus toen het eenmaal zo ver was. De ontmoeting met Samuël verliep goed. Opa & oma hebben volop gespeeld en geknuffeld met Samuël. Samuël is blij met zijn opa en oma. Vrijdagochtend gingen we naar de speeltuin, waar nog meer gespeeld werd. In de middag leek het wel Sinterklaas; opa & oma hadden een koffer vol bestellingen van mijn kant & cadeaus (papa & mama, tante Bets & ome Flip, Babs & Jan, tante Mia & Ome Henk, Julieke & Anne, Tamarinde, familie Hartkamp en de Gemeente Wijchen bedankt!). Het begin van mijn ouders´Kenia avontuur is gemaakt. Wordt vervolgd!

Op vrijdag kwamen Jeroen en Lieke weer terug naar Nairobi om de laatste nacht van hun vakantie bij ons te logeren. Vanochtend om 6.00 uur hebben we Jeroen en Lieke uitgezwaaid. Het was heerlijk om ze om ons heen te hebben. Het voelde als enorme rijkdom dat ze helemaal speciaal voor ons naar Kenia zijn gekomen. We hebben elkaar ook meer gezien dan van te voren gedacht, ieder weekend. Heerlijke humor, maar ook serieuze gesprekken. Hun laatste avond vertelden ze dat ze genoten hebben van ons als gezin en van Samuël als persoontje. Dat is fijn om te horen. Het kon dan ook niet anders dat er ons afscheid wat traantjes vielen. Vreemd idee dat, terwijl ik dit stuk schrijf, zij al in Nederland zijn. Het duurt lang voordat we elkaar weer zien (juli?). Lieke en Jeroen, BEDANKT en EEN HELE DIKKE KNUFFEL voor alle liefde & plezier die jullie ons gegeven hebben. Sterkte met de landing; thuis & op het werk. Tot skypes!