Caleb is nu officieel een BAGGERMANS

Gisteren, 25 januari 2013, was een mijlpaal in ons leven: de rechter heeft ons goedgekeurd als ouders van Caleb! Caleb Hosea is daarmee een echte, officiële Baggermans geworden. Wat zijn we blij en dankbaar! Allemaal heel erg bedankt voor het duimen, bidden, de kaarsjes en wensen. Het heeft ons gesterkt en geholpen!

Lange lijst
Om 8.30 uur arriveerden Frank, ik, Samuel en Caleb in Milimani Court. Een volle gang, want er stonden 29 stellen/adoptiecases op de lijst voor 1 rechter. Een nieuwe rechter. Wij waren nummer 27. De rechter begon rond 10 uur. Gelukkig had hij behoorlijk de vaart erin. Rond lunchtijd werd het spannend. Zou hij doorwerken of stoppen? Hij was bij nr 19. Maar wat een feest; hij ging in volle vaart door. Rond 14 uur waren wij aan de beurt en sprak hij vrij snel het vonnis uit dat we de ouders van Caleb mochten worden en Caleb onze zoon.

Het vervolg
Daarna gaf de rechter aan dat hij op 8 februari de ‘Court Order’ zal tekenen. Dat is een heel belangrijk document waarmee we naar de Raad van Kinderbescherming Kenia gaan. Zij maken vervolgens een ‘Certificate of Confirmaty’ op en met deze twee documenten kunnen we het Nederlandse paspoort gaan aanvragen voor Caleb. Vanaf nu is het aftellen en zijn we over ongeveer 6 – 8 weken thuis!

Caleb Hosea alias BA Baracus van the A-team
Dan stellen we met veel liefde & plezier onze prachtige zoon aan jullie voor; een pretportret van op dit moment 21 maanden. Hier alvast enkele mooie verhalen over hem:

Caleb begint nu echt te praten;
- ‘1-2-3 groeffuffel’ = 1-2-3 groepsknuffel
- vlieftui = vliegtuig
- maar ook; zitten, handje, aaien, eten, hallo, schoenen etc

Hij is heel sterk en heeft niet alleen de compacte bouw van BA Baracus van de vroegere TV-serie ‘the A-team’, maar ook een natuurlijke hanenkam op zijn hoofd. Het groeit gewoon zo. Grappige bijkomstigheid; in Nairobi is mode. Zelf vinden we het niet zo passen bij een klein kindje, dus toch maar afgeschoren. Zijn bijnaam is om al die redenen ‘BA’.

Hij gaat naar school en vindt het er heel leuk. Geen enkel probleem om afscheid van papa of mama te nemen. Nooit één traantje gelaten. De juffen vinden hem sociaal, gezellig en heel stabiel. Hij speelt met de grote kinderen en doet alles wat zij ook doen. Hij klimt en klautert, rent en springt. En als het nodig is duwt, trekt en slaat hij (dat laatste ontmoedigen we natuurlijk), maakt niet uit hoe oud die ander is.

Op dit moment komen er 8 tanden tegelijkertijd door. Heel heftig en soms met verhoging. Maar hij houdt zich er verder goed onder. Het afgelopen half jaar dat hij bij ons woonde, kreeg hij er 10 tanden bij, is hij zo’n 4 kg aangekomen, twee kledingmaten opgeschoven en zijn voeten zijn maat 20 – 23 gegaan. Zijn ontwikkeling verloopt daarmee meer dan prima.

Verder heeft Caleb humor, houdt hij van meisjes, knuffelen, eten (vooral van chips, pizza, lollies en ijsjes), relaxen en zwemmen. Het lijkt erop dat Caleb ‘balgevoel heeft’ en hij is behoorlijk eigenwijs. Kortom, een echte Baggermans!

De Baggermannen
Van dichtbij hebben we mogen ervaren hoe Samuel en Caleb naar elkaar zijn toegegroeid. Soms lekker knuffelend. Caleb ‘grijpt’ Samuel dan in een rugbystand zodat hij geen kant meer op kan en wel moet knuffelen. Of stoeiend, vooral tijdens onze ochtend- en avondrituelen. Of als ze oprecht blij zijn als ze elkaar weer zien na een schooldag van Samuel. Ze spelen nu ook samen. Caleb doet Samuel dan na. Of Samuel leert Caleb bepaalde dingen. Maar ook wel; elkaar irriteren, competitie, dingen afpakken van elkaar etc. Ze zijn heel blij met elkaar. En wij zijn super trots op onze stoere zonen!

Nou, na dit feestelijke verhaal nog wat huishoudelijke mededelingen (haha): Frank lag afgelopen week met griep uit bed; souvenirtje uit Nederland en misschien ook wel het temperatuursverschil tussen Nederland – Kenia (ongeveer 40 graden). Hij is nog steeds niet opgeknapt, toch vliegt hij vanavond weer naar Nederland. Deze keer voor 2 weken.

In de afgelopen 2 weken zijn we al drie keer op K24 (een nationale, Keniaanse TV zender) geweest. We werden gevraagd om bij te dragen aan een documentaire over internationale adoptie.

Heb ik, samen met een 3-tal Keniaanse trainers, een succesvolle start gemaakt met maatschappelijk verantwoord ondernemen in het Gertrude’s Hospital, een groot gerenommeerd ziekenhuis in Nairobi.

Marie en dochters Zoe & Nahla (zie blog over 4Kenia.nl) hebben drie dagen bij ons gelogeerd. Het was een heel vol huis, maar heel erg gezellig! Helaas niet voor Frank, want die lag op bed.

En nog een verrassing; Op 1 februari komt Mariken naar Nairobi om me gezelschap te houden om o.a. mijn verjaardag op 7 feb. te vieren. Alweer een mooi cadeau!

PS1. In alle opwinding & blijdschap zijn we vergeten foto’s te maken in de rechtbank. Helaas want we glommen van geluk en liepen met een grijns van hier tot ginder rond…

PS2: Caleb met een biertje... dat is natuurlijk een grapje!