Keniaanse elite

Tijdens ons kerkelijk bezoek van zondag jl. hebben we de zus van Pastor Ian ontmoet. Zij nodigde ons spontaan uit om hen op tweede kerstdag te bezoeken in hun ‘up country’ huis*. Zo gezegd, zo gedaan: vanochtend vertrokken we om 10.00 uur met Pastor Ian en zijn vriendin richting het oosten, twee uur van Nairobi.

De trip ging door agrarisch gebied, het meest vruchtbare deel van Kenia en beroemd om de koffie-, thee- en rijstplantages. We kwamen door wat dorpjes, waarvan de structuur vaak hetzelfde is: langs de weg staan duka’s (=winkels), laagbouw in felle kleuren zoals groen, geel, paars, rose etc. Het zijn kleine winkels, waar de familie van de ondernemer ook nog eens woont. Opvallend is het aantal kapperszaakjes. Keniaanse vrouwen hebben weinig geld, maar de haren moeten goed zitten.

Na deze mooie rit, kwamen we echt ‘up country’. Zus Judy en haar man Mr. Nash bezitten een statig landhuis met veel grond. Mr. Nash (voorheen Voorzitter van de Centrale Bank in Kenia) vertelde dat hij uit een politiek nest komt; zijn vader was één van de eerste ministers van Kenia na de onafhankelijkheid, één broer is momenteel minister en broer Norman is net uit de politiek gestapt. Broer Norman komt op dat moment binnen met nog veel meer familie. Hij wil ons graag een dam (heel dichtbij) laten zien. Natuurlijk gaan we mee. We zien een groot stuwmeer met een dam. Deze dam verzorgt de energievoorziening van 34 miljoen Kenianen, maar er zit veel meer potentie in. Naast deze dam zijn er nog vijf vergelijkbare dammen in Kenia. Daarnaast experimenteert de overheid ook met bio-energie en windmolens om energie op te wekken. Weer wat geleerd over Kenia…

De kerstlunch is bij het ouderlijk huis van Mr. Nash. Het huis zit vol met familie en eten. Zijn familie is heel internationaal, merkten we; naast Kenianen zijn er Chinezen, Pakistanen, Amerikanen en wij dan. Deze mix aan culturen geeft leuke gespreksonderwerpen. Ook Samuël is een geliefd onderwerp. Hij steelt de show met zijn charmante glimlach. Alle dames, jong en oud, willen hem vasthouden. Dat is heel normaal in deze cultuur. Zelf moet ik erg wennen aan deze gewoonte. ‘Gelukkig’ kijkt Samuël enigszins benauwd en steekt hij al snel zijn armpjes uit naar mama of papa. Aan het eind van de middag nemen we afscheid van de familie. Judy en Mr. Nash bieden ons hun landhuis aan om af en toe aan de drukte van Nairobi (welke drukte?) te ontsnappen. In ieder geval een genereus aanbod!

We hebben een heerlijke dag gehad en zijn heel blij dat we weer eens ‘uit’ zijn geweest.

* Rijke Kenianen hebben naast hun huis in Nairobi nog een landhuis, vaak in hun oorspronkelijke geboorteplaats.