Een tweede wonder

Om maar bij het begin van ons tweede Keniaanse avontuur te beginnen…Vorig jaar exact deze tijd was ik ook in Kenia. Alleen. Voor werk. Of was het een smoes? Al snel kwam ik er achter dat ik niet alleen voor werk naar Kenia was gekomen. Had ik mezelf misschien een beetje voor de gek gehouden? Tijdens mijn reis naar Kenia durfde ik eindelijk toe te geven toch echt wel een tweede wondertje te wensen. Thuisgekomen had ik weinig woorden nodig. Ook Frank zou toch wel heel graag een tweede kindje wensen. De dag erna hebben we de papieren ingevuld en verstuurd.

Het verlossende telefoontje
Na alle stappen weer doorlopen te hebben, was het wachten. Het eerste telefoontje kregen we in mei. Ook in Kenia waren we goedgekeurd voor adoptie. Vanaf dat telefoontje zouden we elk moment een foto van ons kindje kunnen ontvangen om niet veel later te mogen afreizen. Uiteindelijk duurde het toch nog zeven, lange, lange weken. Toen opeens kwam de blijde boodschap geheel onverwacht (20 juni); Samuel had twee vriendjes te spelen op een woensdagmiddag. Net toen het telefoontje kwam, lag een vriendje in de brandnetels en de ander had z’n hoofd gestoten. Tussen al het gebrul in, begreep ik dat we een gezonde zoon van 14 maanden zouden krijgen. Hij heet Caleb Hosea en is sociaal, vriendelijk, actief. Hij houdt van badderen en muziek, net als Samuel.

Het kan gewoon nog een keer
Wat was ik blij met dit bericht! Snel belde ik Frank, die op dat moment in Rome zat voor een klantevent. Dat blijft toch vreemd; feestvreugde & emoties over de telefoon te delen (toen we het nieuws van Samuel destijds kregen, zat hij in New York). Toen de vriendjes wegwaren, bekeken Samuel en ik dat ene, korzelige fotootje van Caleb Hosea. Stiekem had ik me druk gemaakt. Want bij Samuel werden we getroffen als bij een donderstraal; onvoorwaardelijk, smoorverliefd! Wat als dat een tweede keer niet zo zou gaan??? De opluchting was groot toen ik hetzelfde voelde gebeuren bij de aanblik van onze tweede kanjer! En Samuel voelde het precies zo. Hij begon van top tot teen te stralen op het moment dat hij Caleb Hosea zag.

Perfecte timing
De volgende dag ging hij trots de hele school rond met de foto. De weken die volgden, bestonden uit veel geregel, hard werken, maar ook heel veel fijne momenten. Op 29 juni had Samuel zijn laatste schooldag en was hij jarig. Hij vierde zijn 5e verjaardag (en eerste kinderfeestje) met schoolvriendjes. In dat zonnige weekend hadden wij zijn verjaardag voor familie en vrienden al gepland. We hebben er meteen een afscheidsfeest van gemaakt. Wat was het bijzonder; een en al medeleven, enthousiasme, warmte en prachtige wensen & cadeaus. Ook konden we nog net de 70e verjaardag van mijn vader nog net mee vieren. En zo stapten we zo ongeveer feestend in het vliegtuig naar Kenia op 11 juli.

Een soort van thuiskomen
De vlucht verloopt voorspoedig en op donderdag 12 juli om 6.30 komen we aan op het vliegveld in Nairobi. We krijgen een warm welkom van Sam, een van de contacten van 3 jaar geleden. Onze speurtocht naar een appartement eindigde bij de compound waar we drie jaar geleden ook hadden gewoond. Er zou niets vrij zijn. Toch wilden we er kijken. Gelukkig was er net een appartement vrijgekomen. Die is nu van ons. We kennen de staff nog (zoals Winston, de guard -> zie laatste foto van ons reisverslag) en zelfs ook nog enkele bewoners. Om 10 uur bellen we onder het genot van een kopje koffie bij Java House onze ouders. Alles verloopt voorspoedig tot zover!

Ontwikkelingen in Kenia
Eigenlijk is er niet veel veranderd. We gaan gewoon verder waar we gebleven zijn. Althans zo lijkt het. Aan de andere kant zijn er heel veel nieuwe compounds gebouwd. Gebouwen worden ook hoger. De rijkdom lijkt te zijn toegenomen, gezien het aantal dure winkels en restaurants die zijn geopend. De prijzen zijn ook fiks gestegen, of het nu gaat om de huur van een appartement of om een kopje koffie. Buitenlandse producten zijn helemaal extreem; Euro 10,- voor een pot Nutella, Euro 7,- voor crackers of Euro 3,- per perzik. We zullen ons vast nog over heel veel andere Keniaanse ontwikkelingen verwonderen de komende tijd…

Uitgerust en ingericht
Natuurlijk vonden we het niets dat we zo lang moesten wachten voordat we Caleb Hosea mogen ontmoeten (tot 17 juli). Maar het bemiddelingsbureau weet wat ze doen, moeten we nu toch echt weer toegeven. Ik moest enigszins herstellen van een flinke verkoudheid (tegen de griep aan). Samuel heeft inmiddels een paar vriendjes gemaakt op de compound en lijkt zich gemakkelijk in te voegen in zijn nieuwe leven. Hij spreekt zelfs al wat Engels. Frank heeft z’n eerste boek uit; neemt iedere dag een duik in het zwembad en werkt aan zijn goede voornemens. Internet kan elk moment gaan werken in ons appartement. Het ledikant voor Caleb Hosea is besteld. Kortom, we zijn helemaal klaar, gesettled en uitgerust voor de komst van Caleb Hosea! Morgen zien we hem voor het eerst. We houden jullie op de hoogte over hoe het verder verloopt!