‘Business as usual’ in Kenia

Het wordt tijd om hier eens wat meer over te vertellen over Frank z’n baan bij Telkom Kenya/Orange:

Het is anders dan in Nederland, maar het werken in Kenia bevalt Frank uitstekend. Telkom Kenya/Orange is ruim een jaar geleden op de Keniaanse markt geïntroduceerd en timmert hard aan de weg. Ze hebben grote plannen. Er zijn in drie grote projecten gedefinieerd die er straks voor moeten zorgen dat ze marktleider zijn en dat ze aansluiten bij de ambities van de Overheid om een middenklasse positie in de wereld in te nemen. Als voormalig overheidsbedrijf (Telkom Kenya) hebben ze goede ingangen om deze projecten te winnen. Maar daarvoor moeten de handen wel flink uit de mouwen worden gestoken.

Frank begon 2,5 week geleden in een vrije rol en trad als sparringspartner op voor andere sales managers. Dat houdt in dat hij hen helpt met het structureren van werkzaamheden, voorbereiden van klantgesprekken, presentaties aan het management, het faciliteren van brainstormsessies over de salesrichting & target setting 2009 en hij gaat mee naar klantbezoeken. Hij werkt met een leuk team, zo’n 35 mensen. Mensen hoger in functie zijn blank, mensen onder hem zijn zwart. Jammer, maar waar.

Sinds gisteren is er een grote wijziging opgetreden. Frank’s manager, die al 6 weken niet in Kenia was i.v.m. paspoortproblemen, heeft aangegeven dat hij zijn carrière buiten de FT Group gaat voortzetten. Nu is Frank gevraagd om per direct zijn functie over te nemen. Dat betekent dat hij ineens verantwoordelijk is geworden voor de gehele zakelijke markt in Kenia. Hij stuurt zo’n 75 mensen direct aan, dit aantal moet worden uitgebreid naar zo’n 100 werknemers binnen nu en enkele weken. Én hij heeft nu een eigen secretaresse heeft (daar is hij heel blij mee). Zijn werkzaamheden zijn nu veel meer strategisch aangezien 2009 het jaar is dat Orange focust op de zakelijke markt. Er worden nu grote campagnes gevoerd om de zakelijk markt te informeren over Orange als merk, terwijl dit vorig jaar juist gericht was op de consumentenmarkt.

Frank wil graag om 8.00 uur ’s ochtends van huis vertrekken. Hij belt dan een taxibedrijf om hem op te halen. Ze zijn altijd te laat, tot grote ergernis van Frank. Het leuke is wel dat hij inmiddels de sluiproutes naar zijn werk beter kent dan de taxichauffeurs. Dus kan hij hen de weg wijzen naar Telkom Plaza, het Mediapark, waar hij werkt. Hij is rond 19.00 uur thuis. Samuël verwacht hem dan ook echt en bij iedere auto roept hij ‘Papa!’. Als Frank thuis komt, gaan beide handjes de lucht in zodat papa hem optilt, krijgt hij een vette glimlach en een dikke kus. En daarna gaat het avondritueel in tussen vader en zoon…

De eerste business trip van Frank, twee dagen van huis, hebben we al achter de rug. Dat was even pittig voor Frank omdat hij onverwacht/onvoorbereid de rol van de Sales Director over moest nemen. Hij kwam moe, maar voldaan thuis. Voor ons thuis was het ook pittig omdat ik bij het vertrek van Frank opeens ziek werd. Ik denk dat het voedselvergiftiging was. Gelukkig konden we de hulp van vrienden inschakelen om op Samuël te passen.

Deze week zei Frank voor het eerst tegen me dat het een drukke week zou worden en dat hij deze week wel eens later thuis zou kunnen komen. Dat klinkt me bekend in de oren: Frank voelt zich thuis op zijn werk, neemt zijn verantwoordelijkheden, gaat de strijd aan en het is 'business as usual', alleen dan in Kenia.